ولی از این دو دردناک تر این است که ندانی باید صبر كنی یا فراموش

محـــبـت

 

محبت به

دل وابـسـتـه است

عــــــــــشـق بـــــــا تــــــو

زنـــــــــــدگــــــــــــــــــــی گـــــــفــت

حــــــــاخـــــــــــــــــــــرچـــــــــــــــــــه بــــــــــــود

حـــــــــــــــــــــــاصـــــــــــــــــــل مـــــــــــــــــــــــــــــــن

عــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــشــق پــــــــــــــــاســــــــــــــــــــــخ داد

تـاچه بـگـویـد

ایـــــــــن دل مــــــــــن

عــــــــــقــل نــــــــــــالـــــــــیـد

کـــــــــــــجـــــــــــــا شـــــــــــــــــــــــــــود

ایـــــــــــــــــــن مــــــــــــشـکـــــــــــل مـــــــــــــــــن

مــــــــــــــــــــــــــــرگ خـــــــــــــــــــــــــــنـــدیــــــــــــــــــــد

درایــــــــــــــــــــــــــــــــــــن خـــــــــــــــــــــــــــــــــانـــــــــــــــــــــه ی

ویــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرانـــــــــــــــــــــــــــه مـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــن

یک فنجان قهوه

به اندازه ی یک فنجانِ قهوه
به اندازه ی چند دقیقه، با من نشسته بود
از خودش گفت ، از قصدِ آمدنش ، از چرایِ رفتنش
ساده بود و صمیمی‌
لحنی داشت ، به گوشِ احساسِ من ، بی‌ انتها غریب
قهوه‌اش را خورد ، دستم را فشرد و رفت

ماجرایِ عجیبی ‌ست بودنِ ما آدم ها
یک نفر برایت چند دقیقه وقت می‌‌گذارد و به اندازه ی خوردنِ یک قهوه ، چشمانت را به دنیائی تازه باز می‌‌کند
برای یک نفر ، عمری وقت می‌‌گذاری. همان کسی‌ که قادر است به اندازه ی خوردنِ یک قهوه ، دنیایی را خراب کند

با تاسف نمی‌نویسم
برای بیدار شدن ، برای شروع‌های تازه ، هرگز دیر نیست
قهوه‌های تلخ ، آدم‌های تلخ ، روز‌های تلخ ، الزاماً به معنی‌ پایانی تلخ نیست
هنوز هم معتقدم ... برای وارد شدن به دنیای دیگران ، باید به اندازه یک فنجان قهوه برایشان وقت گذاشت

به تو نرسیدم، اما خیلی چیزارو یاد گرفتم...

یاد گرفتم به خاطر کسی که دوستش دارم باید دروغ بگم.

یاد گرفتم هیچکس ارزش شکوندن غرورم رو نداره.

یاد گرفتم توی زندگی برای اون که بفهمم چقدر دوستم داره هر روز به یه بهانه ای دلشو بشکونم.

یاد گرفتم گریه ی هیچکس رو باور نکنم.

یاد گرفتم بهش هیچ وقت فرصت جبران ندم.

یاد گرفتم دم از عاشقی بزنم ولی عاشق نباشم

می خوام همین جا دلمو بشکونم خوردش کنم تا دیگه عاشق نشه.

تا دیگه کسی رو دوست نداشته باشه.

توی این زمونه کسی نباید احساس تورو بدونه وگرنه اون تورو می شکونه.

می خوام بشم همون آدم قبل کسی که از سنگ بود و دو رو برش دیواری از سکوت و بی تفاوتی...

می خوام تنها باشم  لعنتی...